Zimowy feriourlop

Oj, na tyle znudziły mi się wiatraki i poldery, iż postanowiłem, że koniecznie muszę zajrzeć jak tam wygląda ta słynna zima, która od paru tygodni terroryzuje nadwiślański kraj. Zatem przybyłem, zobaczyłem, i ruszyłem w teren, by przekonać się o tym osobiście. Na piechotę, tempem wybitnie spacerowym. Pogoda łaskawa, mariaż lekkiego przymrozka ze słońcem wręcz nakłaniający by udać się gdzieś powdychać jednego z niewielu areałów powietrza, gdzie oprócz niego nie wciąga się też smogu.

Ptactwo wodne dzielnie stawiało opór temperaturom. Za nimi ostródzki bulwar z obiektami gastronomicznymi, gdzie całkiem przyjemnie posiedzieć i popatrzeć na zatokę jeziora Drwęckiego czy to zimą, czy każdą inną porą.

W którejś z letnich relacji również umieściłem kadr z tym widokiem:

Kamuflaż otoczenia widoczny gołym okiem ;) Lubię taki dualizm, to, jak to samo miejsce może wyglądać w innym czasie, jak bardzo może zmienić się jego klimat. Słoneczna pogoda na obu zdjęciach nastraja pozytywnie, jednak przy szarudze ta flagowa panorama miasta wydaje się, hmm, zdystansowana? Dobra, idziemy dalej.

Widok dosłownie po obróceniu się, i w oddali miejsce docelowe dzisiejszego wyjścia. Odległa ściana lasu gdzieś nad równie odległą taflą kusi, by opuścić miasto i dać nura gdzieś w głębiny tej krainy lodu. Żeby nie było tak podniośle lirycznie - po prawej buduje się i od lat wybudować nie może hotel dużego holdingu. Inwestycja utknęła gdzieś na mieliźnie, co dziwne, bo tego typu obiekty zazwyczaj w Ostródzie doprowadza się do końca i otwiera z pompą. Mam jednak ważniejsze sprawy na głowie i ruszam przed siebie. Po kilkunastu minutach definitywnie opuszczam miasto i obok nasypu nieczynnej od lat linii kolejowej Ostróda-Morąg idę naprzód:

Ściana lasu, prosta, gdy ogląda ja się z miasta, tu zaczyna falować, dając ciekawy efekt widoczny na zdjęciu powyżej. W tył zwrot i rzut oka na coraz mniejsze miejskie zabudowania:

Kropka na lodzie to wędkarze, nic nie robiący sobie z tego, że temperatura bardziej sugeruje zbliżanie się do roztopów niż do zimy, jaka panowała tu niedawno.

Powoli opadające w dół słońce działa jednak na korzyść tych hardkorów.

Pozytywne zaskoczenie. Gdy byłem tu ostatnio, te miejsce to była jakaś enklawa wędkarzy wyklętych (coś jak ta piękna rzecz ;) ), więc pełno śmieci, zanęt, butelek i wszystkiego innego, a teraz?:

Z poległych pni ławki jakieś, baldachimy :D Miejsce na ognisko, i to chyba legalne, a nie kitranka w krzakach. Do tego blisko linia brzegowa. No i czysto, co widać na zdjęciu. To mi się podoba. Oby jednak nie stało się to ulubionym miejscem kwiatu młodzieży, bo ten lubi przejmować takie miejscówki. Wrócę na wiosnę i zobaczę, czy miejsce te zachowa swoje walory.

Dalej już tylko i wyłącznie las. Zimowy, słoneczny las, chciałem dodać:

Więc nie trzeba nic dodawać :)

Cały czas mam nadzieję, że spotkam tu w końcu wilka. Bo one gdzieś tu są:

Wmawiam sobie, że to wilcze :)